بیمه عمر، اصطلاحی است که بارها به گوش بسیاری از ما خورده است. عناوین دیگری نظیر بیمه آتیه، بیمه زندگی، آینده ساز نیز برای این بیمه به کار می‌روند. این بیمه در ایران بر خلاف سایر کشورها زیاد استفاده نمی‌شود.
هر کس با توجه به بودجه و جیب خود می‌تواند مبلغ پرداختی حق بیمه را تعیین نماید.
شما هنگام خرید می‌توانید انتخاب کنید که حق بیمه را یک جا، دو ماهه، شش ماهه یا سالیانه بپردازید. این گزینه بسیار خوبی است؛ چون انعطاف فراوانی را برای بیمه‌گزار جهت برنامه ریزی پرداختی‌ها فراهم می‌کند و او می‌تواند با فراخ بال زمان‌بندی خاص خود را انتخاب کند که در موعدهای سررسید، سردرگم جور کردن مبلغ نباشد.
اصولا افرادی که برنامه‌ای برای زندگی و آینده خود دارند، به برخورداری از فواید بیمه فکر می‌کنند. آنها برنامه ریزی می‌کنند که ببینند بهترین زمان برای استفاده از این سرمایه گذاری شان چه موقع است. بعد به راحتی از خدمات شرکت‌های بیمه‌گر استفاده می‌کنند ولی شرکت‌های بیمه‌ای محدودیت‌ها و شرایطی را برای بهره‌گیری از بیمه عمر مطرح کرده اند:
مدت زمان بیمه‌نامه بین ۵ الی ۳۰ سال قابل تعیین است. سن بیمه شده به علاوه تعداد سال‌های بیمه‌ای نباید از ۷۰ سال بیشتر شود. با نزدیک شدن به سال‌های بازنشستگی، متوجه می‌شوید که نمی‌توانید با مستمری بازنشستگی امورات خود را بگذرانید؛ پس، به گزینه سرمایه گذاری بیمه عمر فکر می‌کنید.
رشته بیمه زندگی از بدو تولد تا ۶۰ سالگی قابل صدور است؛ با توجه به تورم و شرایط اقتصادی، پدر و مادری که به فکر آینده فرزند خود باشند و بخواهند اندکی از بار هزینه‌های کمرشکن آینده خیالشان راحت باشد، برای فرزند خود از همان کودکی این بیمه را تهیه خواهند کرد.